استناد به مواد پيمان جهاني حقوق كودك در آرای محاكم

1- پیمان جهانی حقوق کودک یک پیمان‌نامه بین‌المللی است که برای دفاع و حمایت از حقوق کودکان تهیه شده است. این پیمان پس از ده سال گفت‌وگو بین کشورهای عضو سازمان ملل در سال 1989 میلادی تدوین و در سال 1990 به مرحله اجرا درآمد. در حال حاضر از 193 کشور جهان 191 کشور به این پیمان ملحق شده و خود را ملزم به اجرای مفاد آن نموده‌اند. جمهوری اسلامی ایران در سال 73 به صورت مشروط به پیمان حقوق کودک ملحق گردیده است پیمان جهانی کودک دارای یک مقدمه و 54 ماده است. 13 ماده آن درباره چگونگی اجرای آن در هر کشور است این پیمان به طور کلی چهار زمینه اصلی را در ارتباط با کودکان مورد توجه قرار می‌دهد که عبارتند از: بقاء، رشد، حمایت و مشارکت.
2- این پیمان‌نامه ویژگی‌هایی دارد که آن را از سایر پیمان‌های بین‌المللی متمایز می‌کند از جمله خصوصیات مهم عبارتند از:
- پذیرش عمومی پیمان - گستردگی مخاطبان پیمان- انعطاف‌پذیری پیمان- نگرش علمی پیمان- توجه به نهاد خانواده - اولویت منافع کودک
3- در این پیمان سن کودک کمتر از 18 سال ذکر شده و حقوق مذکور در آن بلااستثنا متعلق به همه کودکان است و دولت‌ها مکلف شده‌اند در اجرای این پیمان بیشترین تلاش خود را به کار بندند. (ايران سن را با حق تحفظ پذيرفته است)
4- امور خصوصی، خانوادگی و مکاتبات کودکان باید در برابر هر نوع دخالت و بی‌حرمتی و افترا محافظت شود. دولت‌ها موظف شده‌اند کودک را از هر نوع بدرفتاری والدین یا سرپرستان دیگر محافظت کنند و برای جلوگیری از هر نوع سوءاستفاده از کودک اقدام‌های مناسب اجتماعی را انجام دهند.